Jody Vlek (30) valt op mannen en op vrouwen, maar heeft eigenlijk nooit een echte coming out gehad. “Vlak voor mijn puberteit realiseerde ik me dat ik ook interesse had in meisjes. Maar omdat ik in de jaren daarna eigenlijk altijd vriendjes had en nooit vriendinnetjes, kwam het nooit ter sprake. Ik definieerde mezelf in die tijd niet als biseksueel. Maar als je volwassen wordt, moet het ineens een naam hebben.”
Hoe blijf je gelukkig?
Jody volgde de HBO-V opleiding in Groningen en ging daarna in het ziekenhuis aan de slag als verpleegkundige. “Ik keek uit naar de spanning en sensatie van zo’n ziekenhuis, maar daar ben ik al gauw op teruggekomen. Ik merkte dat ik het lastig vond dat het contact met patiënten zo kortstondig en in zekere zin oppervlakkig was. Alles draaide om fysieke gezondheid: zodra iemand genezen was, was het klaar. Ik ben in de thuiszorg gaan werken met dementerende ouderen. Inmiddels ben ik wijkverpleegkundige in Assen. In mijn huidige werk houd ik mij bezig met de vraag: “hoe blijf je gelukkig” in plaats van “hoe blijf je gezond”. Dat vind ik veel interessanter. Ik ben gek op mijn werk!
Dansen
Naast haar werk heeft Jody nog een grote passie: dansen. Al toen ze klein was wist ze altijd het podium te vinden. “Ik was altijd met dansen en muziek bezig. Ik heb allerlei dansstijlen uitgeprobeerd, van ballet tot streetdance, maar ik raakte meestal snel weer uitgekeken. Totdat ik het gogodansen en paaldansen ontdekte. Deze stijlen draaien veel meer om eigen invulling.
“niet alles hoeft een hokje of een naam hoeft te hebben. “Ik doe zelf ook maar wat. En daar is niets mis mee”
Toen mijn dansschool ermee ophield, vormde ik samen met een aantal meiden van de dansschool een eigen dansgroepje: Stiletta. We trainen samen en af en toe treden we op. Vrijgezellenfeestjes, workshops, bedrijfsfeesten – we staan eigenlijk overal voor open. Zo stonden we bijvoorbeeld vorig jaar in de lente op MISFIT Festival. Het toeleven naar zo’n optreden is erg leuk: veel trainen, eigen outfits maken… Maar verder maakt het me eigenlijk niet uit of we optreden of trainen. Zolang ik mijn ei maar kwijt kan in het dansen.”
Verder is Jody veel bezig met gezonde voeding en houdt ze erg van koken. Ook sport ze bijna iedere dag. “Hardlopen vind ik eigenlijk helemaal niet leuk, maar ik moet echt mijn energie kwijt, haha!”
Dating app
Zo’n anderhalf jaar geleden leerde Jody Adriana kennen via een dating app. “Ik zat net één of twee dagen op die app en zij was één van de eerste vrouwen die ik aansprak. Het klikte gelijk. Het duurde dan ook niet lang voordat we een ontmoeting planden: ik had geen zin om wekenlang te chatten en er dan achter te komen dat ik haar in het echt helemaal niet leuk vond. Ik wilde weten hoe ze bewoog, hoe ze lachte, hoe ze praatte. Dat bleek helemaal goed te zitten: Adri was perfect.”
Samenwonen
Inmiddels wonen Jody en Adriana samen en hebben ze een hond en een kat. “Toen ik Adri voor het eerst meenam naar mijn ouders, was dat wel een verrassing voor ze. Zodra mijn moeder Adri zag, vroeg ze of dit moment dan mijn coming out was. Ik kwam eigenlijk voor iets anders, maar heb toen maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om Adri officieel voor te stellen, haha.
Mijn ouders zijn allebei helemaal oké met mijn biseksualiteit en mijn partnerkeuze, ze zijn gek op Adri, maar ik merk wel dat vooral mijn moeder het ingewikkeld vindt om zich een voorstelling te maken bij mijn belevingswereld. Ik denk dat het gemakkelijker voor haar was geweest als ik ‘gewoon’ lesbisch was. Dat je op mannen én op vrouwen valt is voor sommige mensen heel lastig voor te stellen.”
Actief bij The Box
Vorige zomer kwam Jody via Laura, coördinator jongeren van COC Groningen & Drenthe, terecht bij The Box. “Ik ben graag maatschappelijk betrokken en had gehoord dat Laura met een tof project bezig was. Ik heb haar gebeld, een uur met haar aan de telefoon gehangen en toen besloten dat ik me aan zou sluiten bij The Box.” Dat was een goede beslissing.
Jody is vanaf het begin bij de meetings aanwezig geweest en voelt zich daar als begeleider helemaal op haar plek. “Het is zo bijzonder hoe positief en energiek de groep is. Als begeleider hoef je eigenlijk weinig te doen: de groep draait vanzelf. Nieuwe mensen worden gelijk hartelijk opgenomen in de groep en iedereen durft helemaal zichzelf te zijn. Ik vind het geweldig om al die verhalen van jongeren aan te horen. Ze hebben nog zo’n frisse, open kijk op de wereld en dat maakt dat ik zelf ook weer anders naar dingen ga kijken.”
Wat Jody hoopt mee te kunnen geven aan de jongeren van The Box, is dat niet alles een hokje of een naam hoeft te hebben. “Ik doe zelf ook maar wat. En daar is niets mis mee.”